ماءالجبن چیست؟

ماءالجبن از شیر به دست می‌آید و روشی که در تهیه ماءالجبن به کار می‌رود بر ماهیت (خلق و خو) آن تأثیر می‌گذارد.اما به طور کلی ماءالجبن در درجه اول طبع گرم و در درجه دوم طبع مرطوب دارد.در میان داروهای معرفی شده در طب سنتی ایران، ماءالجبن از داروهای پرمصرف محسوب می‌شود.این دارو که جنبه تغذیه ای نیز دارد، هم به تنهایی و هم همراه با سایر داروها استفاده می‌شود. پاکسازی بدن از مواد زائد به عنوان یک اثر درمانی آشکار آب ماءالجبن در نظر گرفته می‌شود.انتخاب این دارو به دلیل ویژگی‌های آن می‌تواند در مواقع ضروری، پزشک را از استفاده از داروهای قوی که به طور طبیعی با آسیب همراه هستند بی نیاز کند.

ماءالجبن از معدود داروهایی است که هم مواد زائد را برای دفع آماده می‌کند (اصطلاحاً مسهل) و هم به آنها اسهال می‌دهد.با رعایت آداب استعمال، ماءالجبن مواد زائد در بدن ایجاد نمی‌کند و ذات بدن را سنگین نمی‌کند و اگر چیزی باقی بماند از بدن تغذیه می‌شود.برخلاف مسهل‌ها که دارو در معده می‌ماند و کیفیت ماءالجبن به محل بیماری می‌رسد و این مستلزم قوی بودن دارو است، توده آب ماءالجبن به محل بیماری می‌رسد.

نحوه مصرف ماءالجبن

زمان مصرف این دارو صبح‌ها با معده خالی است.

ماءالجبن افتیمونی به دست آمده به روش فوق باید به ۳ قسمت تقسیم شود که هر قسمت با فاصله نیم ساعت از قسمت دیگر مصرف شود.

در فواصل مصرف، بیمار باید ورزش کند تا عرق کند. این مایع باید به صورت گرم مصرف شود و پس از مصرف، بیمار تا ۳-۲ ساعت چیزی نخورد.

رعایت دستورات مصرف ماءالجبن بسیار مهم بوده و مصرف آن به روش‌های دیگر اثر درمانی مناسبی برای بدن نخواهد داشت.

آداب نوشیدن ماءالجبن

بهترین زمان استفاده از ماءالجبن زمانی است که هوا معتدل است، یعنی فصل بهار که هیچ یک از چهار کیفیت (گرما، سرما، رطوبت و خشکی) حاکم نیست.

برای تعیین دوز ماءالجبن، پزشک باید حداقل ۳ عامل مزاج، بیماری و زمان را در نظر بگیرد.

استفاده از آب ماءالجبن به بیماری‌ها محدود نمی‌شود، بلکه می‌توان از ماءالجبن در حفظ سلامت (بهداشت) حتی در کودکان و زنان باردار در صورت تجویز پزشک به عنوان پاک کننده بدن از مواد زائد استفاده کرد.

موارد منع مصرف و دوز مصرفی ماءالجبن

در صورت بروز هرگونه حساسیت از مصرف ماءالجبن خودداری نمایید.

دوز مصرفی باید تحت نظر پزشک باشد.